Tussen 1969 en 2003 heeft Guy Mortier de leiding over het wekelijkse tijdschrift Humo. In zijn handen wordt Humo een populair tijdschrift dat Vlaanderen een nieuw gezicht geeft: dom wordt slim. De hoofdredacteur vouwt zijn magazine flink open: hij zet zijn journalisten aan om alle taboes omver te schoppen. Klokken luiden niet langer in kerktorens op zondag, maar bij het wekelijks verschijnen van Humo. Guy Mortier heeft oren en ogen. Hij redigeert een frisse journalistiek en verzorgt de look. Beter dan een conservator van een museum voor hedendaagse kunsten vindt hij de beste beeldende kunstenaars en toont hun werken. Tel deze vier kunstenaars: Kamagurka, Herr Seele, Ever Meulen en Joost Swarte. Zij maken strips, illustraties en covers. Het weekblad Humo is gewijd aan televisie, maar de tekening krijgt er alle eer. En Guy Mortier is een ziener. Nu, enkele decennia later, maken de vier kunstenaars meer dan ooit furore. Hun oeuvre vindt internationale erkenning.

En omdat de Vlaamse musea nog verblind blijven, neemt Villa Volta van Oostende het initiatief om een tentoonstelling te wijden aan het oeuvre van deze kunstenaars.

De titel van de expo ‘Humo-isme’ verwijst naar de club van toen. Maar de expo legt nadruk op de actuele creativiteit van deze kunstenaars. Dus: hier en daar werken uit de goede oude tijd van Humo, maar vooral verrassingen voor de toekomst. 

curator Jan Florizoone

Ever Meulen (Eddy Vermeulen, Kuurne °1946) begint zijn carrière als illustrator bij het weekblad Humo. Als erfgenaam van de bekende Belgische striptekenaars ontwikkelt hij al snel een eigen stijl waarin muziek, architectuur, auto’s en typografische vormgeving op sterk gestileerde wijze worden behandeld.

In zijn werk vinden we elementen terug uit de decoratieve jaren ‘30, de optimistische naoorlogse periode en de uitbundige jaren ’50. Zijn grote belangstelling voor en beheersing van stijl en vorm zet zich ook voort in zijn recent werk, maar duidelijk soberder, vaak met grafische humor, optische effecten en een knipoog naar de kunstgeschiedenis.
Zijn tekeningen worden gepubliceerd in een groot aantal Europese landen, evenals in Japan en in de Verenigde Staten.

Hij ontwerpt affiches, boekomslagen en platenhoezen. Voor het Amerikaanse blad The New Yorker realiseert hij vele covertekeningen.

Joost Swarte, (Heemstede °1947) begint in 1970 met het publiceren van stripverhalen in het Nederlandse Modern Papier en Tante Leny Presenteert, Charlie Mensuel (Parijs) en Raw Magazine (New York). Een verzamelbundel van zijn strips verschijnt onder de titel “Bijna Compleet”.

Zijn grafisch werk omvat postzegels, affiches, letters, platen-en CD hoezen en boeken waarvan een aantal bekroond worden tot best verzorgde boeken.

Hij tekent regelmatig voor The New Yorker en illustreert literaire werken van de Nederlandse schrijver Nescio.

Hij werkt  aan muziekprojecten met Fay Lovsky en Arling en Cameron. Hij is oprichter van het festival Stripdagen Haarlem en mede-oprichter van uitgeverij Oog & Blik. 

Hij ontwerpt glas-in loodramen voor o.a. een sociaal woningbouwproject in de Marnixstraat in Amsterdam, het Paleis van Justitie in Arnhem, uitgeverij Jacques Glénat in Grenoble en de Oosterkerk in Hoorn.

Hij ontwerpt het theater Toneelschuur in zijn woonplaats Haarlem, dat is uitgewerkt met Mecanoo architecten. Hij schrijft het scenario voor het Hergé Museum in Louvain la Neuve. 

Kamagurka (Luc Zeebroek, Nieuwpoort °1956) is cartoonist, theater- en televisiemaker en  kunstenaar. Kamagurka staat bekend om zijn absurde cartoons en tv-shows.

Hij studeert aan het KASK in Gent maar stopt daarmee voor zijn eindexamen. Hij werkt sinds 1975 als cartoonist bij HUMO en vergaart daar vlug roem mee.

Kamagurka publiceert in verscheidene tijdschriften en kranten in België, Nederland, Frankrijk, UK, Duitsland, Oostenrijk, USA e.a.

Hij maakt shows op de Belgische en Nederlandse televisie en toert met  solo stand-up comedy shows in België en Nederland.

Samen met Herr Seele creëert hij stripheld Cowboy Henk, het radioprogramma Studio Kafka op Studio Brussel, en verschillende theatershows.

Hij schrijft een kindersprookje en twee toneelstukken voor NTG te Gent.

Als schilder exposeert hij in diverse galerijen in binnen en buitenland.

Herr Seele (Peter van Heirseele, Torhout °1959) woont en werkt  in Oostende.

Als 11-jarige kind-kunstenaar treedt hij in de voetsporen van de grote meesters en ondergaat hij de invloed van zijn moeder, de kunstschilder – keramiste Odette Pannecoucke (Torhout, 1931-2008).

Al studeert hij drie jaar aan het KASK in Gent, toch blijft hij autodidact

In 1978 trekt  Herr Seele naar Wales om er een opleiding pianostemmen te volgen, waarna hij een jaar restauratie volgt in Firenze. Zijn imposante pianoverzameling omvat de geschiedenis van de Belgische pianobouw.

Herr Seele is de tekenaar van de iconische stripheld Cowboy Henk, die in 1981 gecreëerd wordt naar scenario’s van Kamagurka, met wie hij ook absurde theatershows en tv programma’s maakt voor VRT en VPRO.

Als kunstenaar schildert hij het zelfportret, stilleven, landschap, portret, de klassieke onderwerpen. In zijn kunst ontmoeten de Oude Meesters de surrealisten.